Waarom één stilte of blik zo groot kan voelen — en hoe je vandaag nog de regie terugpakt.
Ken je dat gevoel? Eén stilte. Eén blik. Eén bericht dat onbeantwoord blijft. En bam — je voelt je afgewezen.
Alsof je niet goed genoeg bent. Alsof je buitengesloten wordt. Alsof er iets mis is met jou.
Maar vaak is dit gevoel van afwijzing niet echt geworteld in het hier en nu. Het is een trigger. Een echo uit een oud verhaal. Dit is het begin van afwijzing verwerken: herkennen dat je reactie groter is dan het moment.
We leven bovendien in een tijd waarin identiteit onbewust wordt gekoppeld aan zichtbaarheid en bevestiging. Geen like voelt als geen waardering. Een vertraagde reply lijkt ineens: “ik doe er niet toe”. Social media vergroot die reflex; micro-signalen van onverschilligheid voelen aan als macro-afwijzing. Toch is dat zelden de werkelijkheid — eerder een oud patroon dat opnieuw aangaat.
Waarom afwijzing zo echt voelt (terwijl het vaak een echo is)
Bevestigingsbias: zodra de echo klinkt, verzamelt je brein bewijs uit het verleden. Het moment groeit uit zijn context.
Oude ervaring, nieuwe prikkel: het zenuwstelsel onthoudt eerdere buitensluiting of schaamte. Een klein signaal nu kan die staat opnieuw activeren.
De kleine ik neemt het stuur over: niet jouw volwassen deel reageert, maar het kinddeel dat destijds wél echt gekwetst is.
Hoe herken je dat het een echo is (en niet de waarheid van nu)?
Na wat tijd of ademruimte denk je: “Het klopte niet helemaal, maar ik zat er zó in.”
De intensiteit is groter dan de aanleiding.
Je voelt oude lichamelijke sensaties: knoop in je maag, hitte, benauwdheid, tranen die meteen opwellen.
Gedachten spreken in absoluties: “nooit”, “altijd”, “niemand”, “ik ben niet goed genoeg”.
Afwijzing verwerken in het hier en nu: 6 concrete stappen
- Label het moment. Zeg zachtjes: “Echo, niet de waarheid.” Benoemen geeft afstand.
- Reguleer je lijf (2-minuten reset). Voeten op de grond. Hand op borst en buik. 4 tellen in, 6 tellen uit. Twee minuten.
- Oriënteer op het heden. 5 dingen zien, 4 voelen, 3 horen. Je brein schakelt van verleden naar nu.
- Scheid delen. Maak twee kolommen: links “kleine ik” (angstgedachten), rechts “volwassen ik” (feiten + steunende zin).
- Check de feiten. Wat weet je zeker? Wat vul je in? Wat zou óók waar kunnen zijn (neutraal of mild positief)?
- Kies een kleine actie. Een rustige vraag stellen, een behoefte benoemen, of juist niets doen en eerst herstellen. Actie vanuit kalmte, niet vanuit de echo.
Voorbeeld uit mijn praktijk
Lisa (34) zei: “Eén non-reply en ik ben dagen uit het veld geslagen.” We volgden eerst het lichaam: druk op de borst, aangespannen kaken. De bron lag in de basisschooltijd: subtiele buitensluiting, vaak onzichtbaar voor anderen. In sessies deden we lichaamsgerichte regulatie en innerlijk-kindwerk: troosten, begrenzen, opnieuw kiezen. Na enkele weken zei ze: “Ik voel de steek nog, maar hij blijft niet hangen. Ik kan nu even ademen of een vraag stellen, in plaats van verdwijnen.” Voor Lisa werd afwijzing verwerken: de echo horen, maar zelf weer aan het stuur.
Oefeningen voor thuis
- Brief van nu aan je jongere zelf (10 minuten): schrijf wat je toen nodig had en geef dat vandaag aan jezelf.
- Grenzen hardop oefenen (drie zinnen): “Ik merk dat ik invul dat ik word afgewezen. Ik wil even checken wat er echt is.”
- Social-media hygiëne: zet notificaties uit op kwetsbare momenten. Plan twee vaste kijkvensters per dag.
- Ankerzin: kies er één die landt. Bijvoorbeeld: “Wat ik voel is oud. Wat ik kies is van nu.”
Wanneer extra hulp zinvol is
- Triggers beïnvloeden je relaties, werk of gezondheid.
- Je blijft vastlopen tussen “ik wéét dat het niet klopt” en “ik vóél het toch”.
- Oude pijn komt op en je wilt die niet alleen dragen.
Uitnodiging
Afwijzing verwerken betekent niet dat je nooit meer geraakt wordt; het betekent dat je het verleden zacht neerlegt zodat je in het heden vrijer kunt kiezen. Als je hier niet langer alleen doorheen wilt, is dit het moment om te handelen.
Plan nu je intake: In deze intake onderzoeken we waar de echo ontstaat, wat jouw lichaam nodig heeft om te reguleren en welke stappen jou de meeste rust en ruimte geven.
Vandaag nog – kies één kleine stap:
- Doe de 2-minuten ademreset en schrijf één zin aan je jongere zelf.
- Benoem eerlijk wat je invult en stel één rustige checkvraag aan je partner/collega.
- Zet notificaties van social media twee vaste blokken per dag aan (en verder uit).
Ken je iemand die hiermee worstelt? Stuur dit artikel door. Eén uitnodiging kan het verschil maken.
