Hechtingsproblemen in relaties: wat er onder de oppervlakte gebeurt
Hechtingsproblemen in een relatie voelen vaak heel persoonlijk. Je houdt van elkaar, maar toch lijken gesprekken telkens uit te lopen op afstand, misverstanden en stiltes die pijn doen. In mijn praktijk zie ik dit zelden gaat over gebrek aan liefde, Het gaat over hoe jullie zenuwstelsel veiligheid heeft moeten leren in jullie jeugd en hoe die hechting zich nu laat zien in je relatie. Hechtingsproblemen ontstaan niet in je relatie nu, maar in je zenuwstelsel veel eerder in je leven.
Haar verhaal – verlatingsangst als oude overlevingsstrategie
Ze zei zacht:
“Ik wil niet eens gelijk… ik wil gewoon voelen dat ik ertoe doe.”
Ze groeide op in een huis waar liefde niet vanzelfsprekend voelde.
Haar ouders deden wat ze konden, maar emotionele afstemming was schaars.
Een blik. Een toon. Een gemiste knuffel. Ze leerde vroeg:
Als ik me aanpas, blijf ik veilig. Als ik klein blijf, verlies ik niemand.
En zo ontwikkelde ze verlatingsangst — niet omdat ze “te gevoelig” is,
maar omdat haar lichaam nog steeds waakt voor het meisje dat nooit écht gezien werd.
In relaties zoekt ze nabijheid.
Niet om te controleren, niet uit afhankelijkheid,
maar omdat haar zenuwstelsel bang is om opnieuw onzichtbaar te worden.
Zijn verhaal – bindingsangst en de reflex om afstand te nemen
Hij zei op een gegeven moment:
“Ik wíl wel dichtbij komen… maar mijn lichaam trekt zich terug voordat ik het doorheb.”
Hij groeide op in een omgeving waar emoties te veel waren — of simpelweg geen plek hadden.
Sterk blijven. Lekker nuchter doen.
Leren dat gevoelens lastig zijn, onhandig, zwak.
Zijn lichaam leerde:
Als iemand te dichtbij komt, raak ik mezelf kwijt. Afstand is veilig.
Hij ontwikkelde bindingsangst — niet omdat hij geen gevoel heeft,
maar omdat zijn systeem nabijheid verwart met overspoeling.
In relaties kiest hij rust. Maar die rust voelt voor haar als afstand.
Hechtingsproblemen in de praktijk: waarom liefde soms botst
En dan gebeurt er dit:
Zij beweegt naar voren → hij beweegt naar achteren.
Zij zoekt contact → hij zoekt ruimte.
Zij vraagt woorden → hij voelt druk.
Zij voelt angst → hij voelt paniek.
Zij voelt zich afgewezen → hij voelt zich verstikt.
Beide denken dat de ander het probleem is.
Maar het zijn hun hechtingsreflexen die botsen, niet hun liefde.
En deze dynamiek kan voelen als strijd,
maar het is eigenlijk een oproep tot heling.
Waarom dit geen falen is, maar biologie
Ons hechtingssysteem ontstaat in de eerste jaren van ons leven.
Niet alleen in ons hoofd — maar in ons zenuwstelsel.
Als je als kind veiligheid, nabijheid en voorspelbaarheid kreeg,
leert je lichaam:
Relatie = rust.
Als je dat niet kreeg, leert je lichaam:
Relatie = oppassen / aanpassen / afstand houden.
En precies dáár komt de spanning in volwassen relaties vandaan.
Niet uit onwil.
Niet uit onvermogen.
Maar uit patronen die je ooit nodig had om te overleven.
Hechting heeft niets te maken met schuld.
Alles met geschiedenis.
Wat ik in mijn praktijk zie gebeuren (en waarom dit hoopvol is)
In mijn trajecten zie ik regelmatig iets magisch gebeuren.
Niet ineens — maar wel merkbaar, voelbaar, dierbaar.
Bij haar:
De paniek wordt zachter. Haar adem zakt. Ze begint ruimte te voelen tussen trigger en reactie. Ze merkt:
“Ik ben nog steeds bang… maar ik kan blijven staan.”
Bij hem:
De verkramping neemt af. De muur hoeft niet meer zo hoog. Hij ontdekt:
“Ik kan dichtbij komen zonder mezelf te verliezen.”
Bij beiden:
De dynamiek verandert.
Aanspanning maakt plaats voor aanwezigheid.
Vechten verandert in verstaan.
Afstand verandert in adempauzes.
Wanneer één mens heelt, verandert het hele systeem. Als je hechtingsproblemen in je relatie gaat begrijpen, kun je kleine stappen zetten die veel rust geven in jullie contact.
Herken je jezelf of iemand die je lief hebt in dit verhaal?
Misschien beweeg jij altijd naar voren.
Of juist naar achteren.
Misschien voel je je snel afgewezen.
Of snel overspoeld.
Vraag jezelf zachtjes:
Waar vraagt mijn systeem nog om herstel? Waar heb ík veiligheid te bouwen?
Dit is het begin van heling — niet in de relatie, maar in jezelf.
Wil jij je hechtingspatroon begrijpen en verzachten?
In mijn Transformatietraject (12 weken) werken we diep, veilig en lichaamsgericht aan:
• begrip van jouw hechtingsstijl
• reguleren van je zenuwstelsel
• doorbreken van oude patronen
• meer rust in je lijf
• veilige verbinding met jezelf én je partner
• keuzes vanuit essentie, niet vanuit angst
Wil je jouw eerste stap zetten?
💬 Stuur me HECHTING
Ik stuur je mijn uitleg + jouw eerste oefening.
Of neem contact op via Mariposha, Coaching & Psychotherapie